Post scriptum

Godzina pierwsza

Trzymam dla Ciebie płatki żółtych tulipanów,
przed laty kwitły w naszym ogrodzie, przy płocie,
ich liście splotły się jak kiedyś nasze życie,
myślę o nich, o nas, tyle mieliśmy planów
czy powrócisz,
zanim tu nastaną jasne wieczory czerwca?


Minuta dwudziesta

Kwiaty, róże, tulipany - zawsze lubiłam,
ich zapach uwielbiam, wdzięk podziwiam, kocham,
choć tyle się zepsuło, nie płaczę, nie szlocham,
czy dostałabym fiołki, gdybym dziś wróciła?
skąd tutaj przyszłam ?
daleka za mną droga i tak wyboista


Minuta czterdziesta

Wszystkie moje nadzieje, takie płonne, złudne,
śniła mi się mama, mocno mnie przytuliła,
nie było jej łatwo, wciąż się za mnie modliła,
pogubiłam się, to wszystko dla mnie za trudne
gdzie mam iść dalej?
każda przede mną droga jest taka ciernista


Godzina druga

Naszą wesołą piosenkę śpiewam dla Ciebie,
pamięć wciąż powraca, choć tyle lat minęło,
i młodość, gdy to wszystko nam się rozpoczęło,
śpiew, gitara, ognisko pod mazurskim niebem
czy spotkam Cię,
nim przyjdą zimne deszcze, jesienna szaruga?


Minuta osiemdziesiąta

Gdybyś zadzwonił... może byśmy się spotkali,
"trzeba nic nie mieć, żeby wrócić" (*) - ktoś napisał,
no tak, mądry, stary ksiądz, tak jak my nie zgłupiał,
jak się dogadać, będąc od siebie w oddali?
czemu tak to jest?
kto nam to wszystko zmyślił, pomieszał, poplątał?


Godzina trzecia

Dla Ciebie przepisuję Twój wiersz ulubiony,
ten, który kiedyś u księdza Jana czytałaś,
w końcu odeszłaś z kimś innym, komu zaufałaś,
zbłądziłaś daleko, w obcym świecie zamglonym
czy znajdziesz się,
nim gałązki ugną się pod ciężarem kwiecia?


Minuta sto trzydziesta

Nasze wakacyjne zdjęcia, znów je oglądam,
miałeś bujne włosy... te Twoje jasne oczy...
byłam szczęśliwa, jakiż to był czas uroczy,
myślisz też o mnie, jaka jestem, jak wyglądam?
czasu nie można odwrócić?
a prawda do wyznania jest taka bolesna?


Godzina czwarta

Przeglądam nasze wspólne wakacyjne zdjęcia,
byłaś szczęśliwa, miałaś ten swój piękny uśmiech,
miałaś moją miłość, i spokój, nigdy pośpiech,
zdeptałaś to, rzuciłaś dla jakiegoś "księcia"
czy zadzwonisz,
nim stanie na niebie Księżyca trzecia kwarta?


Minuta dwusetna

Upiekłam pyszny sernik, ten nasz ulubiony,
miała być koleżanka, nie mogła, nie przyszła
znów więc jestem sama, odkąd mama odeszła,
wciąż sama, łzy lecą na sernik przesłodzony...
czy mi przebaczysz?
to wszystko jest bezsens, to głupota kompletna


Godzina piąta

Zawsze mam Twe ulubione kwiaty, pamiętasz?
śniłaś mi się, że wracasz do naszej rodziny,
w tej białej bluzce, dałem Ci na imieniny,
czy nie żałujesz, czy pamiętasz, czy wspominasz?
czy się zjawisz,
nim ktoś tutaj w parku wszystkie liście posprząta?


Godzina szósta

Po co Ci to mówię?
Nie. Przecież Ty nie wrócisz...


Minuta trzechsetna

Po co to mówię?
Pewnie nie chcesz, bym wróciła...


POST SCRIPTUM

Halo!

Witaj!

Co u Ciebie?

Nie najgorzej, a jak Ty?

Tak sobie.

To wróć...

Czy chcesz?

Tak, chcę!

(*) "trzeba nic nie mieć, żeby wrócić" - z wiersza Księdza Jana Twardowskiego

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2015-04-10 Dodano: 2015-10-30 00:14:19

Ten wiersz przeczytano 773 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie