W poszukiwaniu siebie, dzięki...

Dedykuję mojemu nowemu przyjacielowi, który sprowadza mnie w jedną osobowość.

Nie wielka to siła jest osobowości
Kiedy pokazujesz ludziom swą stronę nicości
Gdy nie wiesz kim jesteś, błądzisz
Myślisz, że to Ty, lecz źle sądzisz

To ja, zatrzymaj mnie,
Bywa że idę, lecz nie wiem gdzie
Czas dorosnąć, nie być kimś innym
Nie obojętnym, nie zimnym.

Słowa na błękitnej dłoni otworzyć czas
Niech będę sobą, choć ten jeden raz
Im więcej mnie, tym mniej
Mojej duszy nie jest lżej

Uświadomiła mi to pewna osoba
Od poznania jej minęła może doba
Lecz zna mnie lepiej niż ja sama siebie
Za to plus, piszę to dla Ciebie.

Kim jestem, co czuję
Po co swą twarz maluję
Czy już z powierzchni ziemi wyparowałam
A może poszukam siebie, marzę że jeszcze gdzieś zostałam

Tym razem, ten wiersz, nie zaliczę do fikcji literackiej.

autor

Kika

Napisany: 2006-06-30 Dodano: 2006-06-30 20:01:16

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie