potrzebujemy więcej

jesteśmy tylko ludźmi
nam łąka nie wystarczy
na jedną porę roku
jak kwiatom
potrzebujemy więcej czasu
i przebaczenia


bo w porywie
udaremniającym wszelkie smycze
opuszczamy ją


tam gubimy się
w lesie trudno jest
pójść we właściwym kierunku
gdy wszystko dookoła
jest jednakowo gęste
i zajęte sobą


a wykarczować sobie miejsce
wśród drzew
jest bardzo trudno
i tak będzie pokryte rzucanym
cieniem


bo trzeba by wykarczować las
żeby posiąść słońce
i spokój


potrzebujemy więcej czasu
niż kwiaty
bo mamy podróż
z której trzeba powrócić
bo jesteśmy zbyt daleko
żeby kontynuować kwitnienie
bo spotkała nas zima
i skuła mrozem
na który trzeba znaleźć metodę


gdy znajdziemy się znów
na tej polanie
musimy opatrzyć rany
upłynie wiele dni
nim odzyskamy właściwy kolor
i status kwiatu
i wcale nie jest powiedziane
że w nim
pozostaniemy do końca


tylko kwiaty mają pewność
że poumierają
nie wycofując się
do stadium pąka
albo kompletnego niebytu


nam potrzeba przebaczenia
bo nie umieramy w koronie
ani chociaż bukiecie
tylko w błocie
który sami pod sobą
rozdeptaliśmy
uciekając przed deszczem
niedocenionym przyjacielem
krajobrazem
do piwnic prawdziwych wrogów

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-06-09 Dodano: 2018-06-09 23:34:13

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie