Powiedz...
Proszę, powiedz kim jesteś
gdy zamykasz za sobą drzwi
I gdzie przechowujesz myśli
gdy w głowie miejsca braknie ci
Którą drogę zwykle wybierasz
aby do szczęścia mieć blisko
Czy z bezsilności upadasz
gdy nagle tracisz wszystko
Proszę powiedz, chcę wiedzieć
z jakich nici szyjesz marzenia
I skąd bierzesz tyle siły
by dążyć do ich spełnienia
Proszę powiedz, nikomu nie zdradzę
czy zawsze jesteś jak skała
Może chwilami masz dosyć
i wiara twoja zbyt mała
Proszę zechciej odpowiedzieć
co ty jeszcze w sobie masz
Kiedy wreszcie będziesz szczery
i pokażesz prawdziwą twarz
autor
Osamotniona20
Dodano: 2011-10-13 20:27:21
Ten wiersz przeczytano 536 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Człowiek maska, jak my wszyscy, pozdrawiam cieplutko:)
Czasami lepiej nie wiedzieć lub poczekać na odpowiedni
moment aż dana osoba otworzy się sama mhmmmmmm uwierz
mi czasami warto poczekać i nie naciskać...Pozdrawiam
serdecznie:)
Chciałoby się wiedzieć tak dużo o człowieku który jest
nam bliski. Wiersz zatrzymuje, skłania do głębszej
uwagi. Pozdrawiam serdecznie.
Z tesknoty i marzen sklada sie nasze zycie.
Nie zawsze jest wesole.
Pozdrawiam cieplutko z daleka.
smutne twoje wersy zmuszają do refleksji i zadumy -
myślę ze odpowie i będzie szczery ukazując kim jest
naprawdę
wiersz przesiakniety smutkiem:)
Myśli swe głęboko skrywam w sobie- smutne, ale czasami
trudno się otworzyć.
do szczerości trzeba odwagi... ciekawy i refleksyjny
Jakas malutka tajemnice mozna chyba miec?:)Autor
wyglada na troche poirytowanego.Pozdrawiam cieplo+++
Dla mnie, ten wiersz jest smutny.
Kazde slowo to ocean smutku-piekne choc tak smutne