POWIESIŁEŚ SIĘ NA TYM DRZEWIE...

Bo życie powinno się toczyć dalej, nawet po stracie bliskiego...

Patrzę przez szyby okna...
za nimi stare, mocne drzewo
To była moja jedyna porażka sromotna...
Dziś Ciebie nie ma Tu...myślę trzeźwo...
Pamiętam Twój dziki wrzask: PATRZ
wyjrzałam przez okno,zobaczyłam Twoją zmienioną twarz...
i sznurek niebieski zawiązany wokół szyi...
Później tylko Twe zakrwawione ciało myli...
Widziałam jak drgasz, bo tlenu brak...
czasem w nocy ogarnia mnie strach...
I staję przy oknie,widzę ducha Twego z wyciagniętą ręką
zapraszasz mnie do siebie, łączyła nas miłość wielka...
i wiem, że prędzej czy później będe wisieć na tym samym drzewie...
Tobie me serce i duszę powierzę...
Lecz jeszcze nie teraz,idź duchu...
odchodze od okna...nie mam posłuchu...
I tylko powiew świadczy o tym, ze odszedłeś w dal...
Ludzę mówią:TY GO ZABIŁAŚ, TERAZ ZE WSTYDU SIĘ SPAL...
A ja wciąż wierzę, że to był tylko zły sen...
że znów pójdziemy daleko hen...
bez sznurka na szyi...razem szczęśliwi będziemy żyli...

tylko niech nie odchodzą za szybko...

autor

italia_

Napisany: 2005-01-23 Dodano: 2005-01-23 15:05:28

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie