Powódź

Jak to nie ma ?

Wszyscy sobie w swoim czasie popłyniemy i tylko dobrze
jeśli będzie komuś nas szkoda bo to tylko znaczy, że
warto było wchodzić do tej rzeki.

Pięknie i wzruszająco - dasz radę i tej wodzie!

Tak,nurt życia nas porywa szybko-pozdrawiam!

A to sobie napisałaś,ale Ty masz szczególny dar
przesłania i to jeszcze w tak mało nam znanej gwarze
góralskiej tą ciekawą odpowiedź na wiersz Zyty,który
też czytałem..powodzenia

Życie płynie, miną piękne lica ale dusza piękna
zostanie.

Acz czas to istna powódź, która nas wszystkich porywa
w swoje ramiona i nie ma jak z jej sideł uciec,
niestety. Podoba mi się, pozdrawiam ciepło.

Zycie zynie... Skorusa mo mocne korzenie... Haj!

chyle czoła przed tak doskonale zapisana gwara...
pozdrawiam...

Pięknie choć trudno mi się czytało. Co nie zrozumiałam
- domysliłam się.
Super - wielkie brawa za lekkość i płynność wiersza.

i życie przepływa jak woda... a z nim piękno i
młodość... ale coś tam na dnie zawsze zabłyszczy...
pozdrawiam

Dziękuję za piękny wiersz.Nawałnica przeszła,a Ty
zapuściłaś mocne korzenie i zachowałaś piękne
korale.Dziękuję.

Wzruszający - pozdrawiam

wiersz taki płynny taki jakby szybki ale nie ma w nim
radości...takie tłumaczenie sensu istnienia w prostych
słowach... bardzo mi się podoba

pięknie o płynącym życiu.+pozdrawiam