Powrót do przeszłości

Do przeszłości powrót

Do przeszłości chętnie wracam , bo teraźniejszość tylko jest,nic więcej
Pięćdziesiąt lat temu zaczęli w Opolu śpiewać
Nas wtedy jeszcze nie było – razem
Ale czas szczęśliwy nadchodził w podskokach, choć nic o tym nie wiedzieliśmy.
I trwał chwilę, może dwie, o wiele za mało.Taki los,cholera!
Teraz przypominają, kto i co śpiewał, już wtedy gdy słuchaliśmy, siedząc na fotelach obok.
Jednych podziwialiśmy, innych pomijaliśmy milczeniem.
Teraz wielu z nich możesz oglądać - słuchać już tam gdzie teraz jesteś.
I jednych podziwiasz, innych ganisz. Oni też odeszli tak jak Ty.
Ty masz swoje nieziemskie nutki do oceny.
Ja słucham tych tutaj z telewizora się sączących, których kiedyś słuchaliśmy razem.
Niech żyje bal, akurat śpiewa Maryla, a ja bym chciał końca tego balu.
I wcale nie pragnę by mnie jeszcze raz poproszono na ten drugi bal.
No chyba gdyby ten bal odbywał się tam u Ciebie.
Jaskółka, czarny sztylet uwięziona pod kopułą świątyni.
A ja uwięziony pod kopułą życia, się miotam, żadna różnica.
Niech się więc ten bal wreszcie skończy.
Zegarmistrz światła purpurowy, niech czyni, co powinien.
Jestem gotowy, niech mi wreszcie zabełta w głowie.

autor

troilus

Napisany: 2013-09-21 Dodano: 2015-07-22 00:12:39

Ten wiersz przeczytano 807 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie