Powroty
Po latach, wracając w te strony,
W pełni się czułem spełniony.
Wiedzę zdobytą we świecie,
Staram się przelać na dzieci.
Dni dawniej ponure, ospałe,
Dziś żywszej barwy nabrały.
A życie swój sens pogłębiło,
Gdy w sercu zrodziła się miłość.
Do dni minionych powracam,
Bo już nie zajmuje mnie praca.
Teraz oddaję się pasjom,
Co z wiekiem we mnie nie gasną.
Myśli swe w rymy wplatam,
By mogły przetrwać lata.
Gdy ktoś je kiedyś odkryje,
Wspomnienie na nowo odżyje.
Człowieka można uświęcić,
Gdy się go nosi w pamięci.
Święci nie idą do nieba,
Świętych na ziemi nam trzeba.
Komentarze (17)
powroty sa zawsze najcenniejsze....pozdrawiam...
nostalgiczny wiersz, wspomnienia też mogą być pasją
Tak by się chciało,żeby coś po nas zostało:)
i tak ciekawe i pełne wiarygodności wiersze zostana na
wieki...pięknie u Ciebie...Pozdrawiam:)
Ładnie, nostalgicznie, a ostatnia nawet dość
patetycznie.
Powroty - dobry wiersz +
Gratuluję pasji - to cel naszego życia.Trzeba ją mieć,
bo inaczej utoniemy w maraźmie i pesymizm nas ogarnie.
Wiersz wartościowy,
ukazuje sens i cel naszego życia. Serdecznie
pozdrawiam i gratuluję pięknych rymów.
Trudno nie zgodzić się z przesłaniem zawartym w
wierszu...
święci nie idą do nieba to nawet interesujące jest ,
wiesz ... :)
wiersz z przesłaniem...dobry w odbiorze
Po przeczytaniu wiersza, prawie wszystko o Tobie
wiem.Akceptuję i przyswajam, miewam podobne
myśli.Pozdrawiam:)
...wiersz pełen miłych wspomnień...i jak tu nie kochać
poezji? pozdrawiam ;)
serce jest autorem tego wiersz, ty go napisałeś, miły
w odbiorze , dobrze napisany...oddawaj się swoim pasją
...pozdrawiam
ech żeby tak mogło być jak piszesz że święci powinni
być wśród nas Pozdrawiam
tak zapewne potrzeba ...dobry kawałek ...pozdr.