Pozbieraj smutki...
Pozbieraj smutki, na przekór żałobie
zakuj w kajdany, bólem szlifowane,
by nikt już więcej nie poznał po tobie,
że je przykrywasz śmiechu parawanem.
Komu potrzebne są twoje cierpienia -
nikt nie zrozumie łez nocą wylanych,
gdy się szamoczesz bez chwili
wytchnienia,
w pajęcze sieci ciszy zaplątany.
Więc się uśmiechnij, chociaż serce pęka
-
ten kto nie czuje i tak nie uwierzy,
i na kolana przed światem nie klękaj,
bo jemu wcale na tym nie zależy.
- Jan Lech Kurek
autor
jaleku
Dodano: 2013-10-23 17:44:23
Ten wiersz przeczytano 1327 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Życie. Boli, ale i tak jest piękne. Może więc ten
uśmiech wcale nie taki na przekór?
Piękna refleksja o tym, że w cierpieniu i tak zawsze
jesteśmy sami...
Dziękuję...
Słowa warte zapamiętania, a dwa ostatnie wersy same
wbijają się w myśli. Pozdrawiam :)
Wiersz piękny ujmujący. Żałoba po kimś najbliższym to
trudny czas i niestety tak naprawdę człowiek zostaje z
nią sam. Pomaga muzyka i poezja - można się przy nich
do woli wyżalić i wypłakać - są niezawodne, wiem o
tym. Ciepłego dobrego dnia:)
Świetny wiersz i sama prawda zamknięta tymi dwoma
ostatnimi wersami:)
To prawda, z przyjemnością.
Ładnie i z dobrą nauką:)
Super! Smutki precz. Wiersz na moje ogromne TAK.
Miłych senków jaleku-:)
Ujmujący wiersz, piękny i mądry. Pozdrawiam
szacunek:-))
Pięknie i mądrze. Świat nie rozumie łez.
Nie jest łatwo przykleić do twarzy uśmiech, gdy serce
rozrywa ból i smutek.
Bardzo ładny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam imiennika.
jakże mądre słowa, najlepiej mieć wypróbowanego
przyjaciela, który zawsze przybiegnie z wanną, na
widok naszych łez... pozdrawiam;)
Samotność zamknij mocno, na trzy spusty,
Tak by cierpienie nie miało gdzie spocząć...
Ech.. gdyby to było tak proste...
.
Pozbieraj smutki, nie poddawaj się mimo...
Pozytywny przekaz, świetnie ubrany w słowa, wiersz
płynie:))
w mądrym słowie to co w głowie
Pozdrawiam serdecznie