Pożegnanie
By nie czuć już nic...
Tak wiele bym dał
By "normalnie" żyć
By świat...znów przedemną drżał.
By patrzeć na Ciebie
Oczyma bez...ehh...
Jak Ty patrzysz na mnie...
Lecz czy to grzech?
Więc czemu i ja?
Nie moge tak...
Jak robisz to Ty...
Uczuciom na wspak.
Rdzawy deszcz...
Rude nieszczęście...
On Cie dotyka
A ja...siedze na krześle.
Nie chce już kochać
Nie chce już wierzyć
By znów sie przejechać
Znów... z murem zderzyć
Tak ponad pół roku...
Śmierć chodzi za mną...
Poluje...pół roku
Na duszę mą marną
Uwolnić serce od
Uczucia niewoli
By odszedł zimny pot...
I gorzki smak soli...
Znajde kogoś kto...
Sprawi, że cierpienie sie rozstąpi
Kogoś, kto mimo wszystko...
Na szczęście...Ciebie nie zastąpi...
Odejdę w ciszy...
Choć nie wiem wcale
Czy to coś da, czy może zniszczy
Lecz jedno wiem doskonale.
Na serca dnie
Mimo urazy...
Wciąż walczę i chcę
Być...Twoim Extacy...
I mimio ciszy, mimo letargu
Wciąż powracać będę myślą...
Do ławki w parku...
Do ławki nad Maltą...
Do mostu w lesie...
Do pomostu nad wodą...
Do rytmu serca
Każdą nocą młodą...
Do Głębi spojrzenia...
Do oczu Twych głębi
Do wspólnego poranka promienia...
Do wspólnej nocy ciemnii...
I choć nie będę przy Tobie
Choć będziesz wśród wielu...
To zapamiętaj sobie że...
Będziesz przy mnie, podczas każdego
spaceru.
Podczas każdej chwili...
Spojrzeniu na rysunek na szafce...
W każdym z uczuć promili...
Będziesz ze mną na każdej ławce...
I znów jestem słony...
Znów we łzach tonę...
Wciąż patrze w gwiazdy...
Na naszym balkonie...
Powrócę kiedyś...
Powrócę do Ciebie,
Inny niż dziś
Gdy znienawidziłem siebie.
Odnajdę Cie jeszcze...
Choć jestem już w cieniu...
To poznasz mnie po tym...
Miłosnym spojrzeniu.
Poznasz na nowo...
Poznasz że w środku...
Byłem Twój...
od 5 marca...od szczęścia początku.
I choć z trudem to piszę...
Choć ciężkie to wszystko...
To...żegnaj Kochanie...
Moja Kruszynko...
Przepraszam za wszystko...
Choć nie będzie Cie przy mnie...
To będziesz blisko.
Heyna
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.