Pożegnanie - odlatujące ptaki

" zagubieni w labiryncie zdarzeń"...ten wers
przemawia do mnie smutną prawdą. Wiersz niezwykle
udany.

czasem upływ czasu nie goi ran,czasem nie znaczenie
kto stoi przy Tobie ,a czasem pozostaje tylko popiół w
naszych sercach zamieniając się w dziwny
spokój..bardzo smutne ale i piękne

...wiesz, że ona żyje...może bardziej dziś ukryta, ale
jednak zawsze triumfuje...pomyśl co bez niej jest
warte życie...pusta strona ... szary dzień ... znów
odbyta droga smutna ... ukryta jest w różnych
postaciach przemierzania naszych dni ... miłość ...
słowo wieczne ...

Piękny a zarazem smutny wiersz, nawet nie wiem co mam
napisać. Poruszył mnie do głębi. Piękny, brawo!

Niesamowity, przejmujący wiersz !
Czytam go i czytam i nie umiem powstrzymać się od
smutku, który ogarnia moją duszę i nie potrafię
powiedzieć do swych łez, aby nie napływały mi do oczu
... Myślę, że wielu z czytelników po przeczytaniu
Twojego wiersza ma podobne odczucia.

Czasem coś umiera po to, aby mogło kiedyś narodzić
się piękniej, ze zdwojoną siłą ...
Wierzę, że tak będzie i tego Ci życzę !

Pozdrawiam !

gdy umiera miłość "Na poboczu życia cmentarna cisza"
zalega. Smutny wiersz , bardzo smutny.

Przejmujace slowa wiersza... Milosc zawsze chce zyc.
Jak najdluzej. I my wierzymy, ze bedzie zyla w nas...
Chcemy wierzyc :/

Ptaki jednak powracają. I ze sobą przynoszą nam nową
nadzieję. Pamiętaj o tym...

...Na poboczu życia cmentarna cisza...często pragniemy
się z niej wyrwać...ale potrzeba wiele...woli

Miłość umarła,ale z wiary, nadziei może odrodzić się
na nowo.To nadzieja odchodzi ostatnia,jak
mówią.Niesamowite zakończenie-epitafium.