pożegnanie z powrotem

popraw "spełzł"

najtrudniejsze są powroty, ale warto spróbować. Wiersz
podoba mi się a szczególnie zakończenie:...tej chwili
nawet pamięć nie zachowa
cień spełzł zboczem ścieżką zawiłą

naucz się mnie na nowo...

Ciekawy wiersz, fajnie opowiedziany, dobrze się
czyta:-)

"spełzł " - powtorzenie. W tak krotkim tekscie to
troszke razi. Wyrzucilabym tez wyrazenie "zwlokl sie"
Skoro juz spelz, to niepotrzebny dodatkowaly
czasownik.
Nie rozumiem znaczenia:"w słów kolcach
nie ma mnie i nigdy nie było".

Ciężko jest się nauczyć kogoś, kogo nie ma i nigdy nie
było, ale pewnie można to zrobić :)

Przemówiłaś do mnie, fajnie wyszło, pozdrawiam:)

"naucz się mnie na nowo" czyli jest jeszcze jakaś
nadzieja :-)

Cień zawsze powraca...
Urzekający wiersz

Pięknie napisane.

cień spełzł tak jak spełza całe życie, melancholia
jest tu towarzyszem, cichy spokojny wiersz,
pozdrowionka.

Podoba mi się "ja sama przeciekłam przez palce jak
piasek złoty od słońca... " ważne, że ze słońcem,
które daje ciepło... tylko te "twarde myśli" mnie
niepokoją...

spełz mało poprawnie napisane :)

Melancholia zawsze towarzyszy rozstaniom,wiec klimat
wiersza jak najbardziej zac nahowany.Interesujace
spojrzenie na temat ,utwor na wysokim poziomie.
Serdecznie pozdrawiam :)

ech...gdyby można było się cofnąć...napisałem kiedyś
"byłem ślepy.."życzę komuś tam promocji do kolejnego
etapu w życiu:)

witaj, smutne są pożegnania, radosne powroty, nie
zegna , do zobaczenia. ładny wiersz, trochę
melancholijny.
pozdrawiam serdecznie.

Powroty i pożegnania - melancholyjny wiersz, w
poetyckim ślicznym stylu. Miło było Cię czytać.
Pozdrawiam.