Poznasz ją...
Po mętnych oczach ją poznasz
Włosach niedbale przez wiatr poplątanych
Uderzeniach serca niepohamowanych
To Rozpacz za tym, co się zrodzić miało
Przepadło. W proch się obróciło i już nie
powstało
Po złamanym głosie ją poznasz
Myślach rytmicznie chaosem kołysanych
Ustach grymasem bólu co dzień
wykrzywianych
To Rozpacz za tym, co było, a nie jest
Przepadło. Czas w końcu pogrzebać jałowe
nadzieje
Po pustych ramionach ją poznasz
Łzach wylewanych stale, bez opamiętania
Bezsilności, która buntu skutecznie
zabrania
To Rozpacz za tym, co niedoścignione
Przepadło. Kości losu już dawno zostały
rzucone
autor
*Gabi*
Dodano: 2008-06-11 08:56:20
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Czytajac Twoje wiersze bezblednie mozna odczytac co
chcialas w nich przekazac ,wiec nawet tytul, ktory
jest jakby naprowdzeniem czytelnika ta tresc jest
tutaj zbedny ,poniewaz w slowach wiersza sa wszystkie
uczucia, ktore sa Twoja motywacja do jego
napisania.Bardzo mi sie podoba Twoj wiersz chociaz
powialo od niego wielkim smutkiem.
znam ją,choć tak różne ma oblicza...bardzo ładne
piszesz wiersze
Poznasz ją po ustach grymasem bólu
wykrzywianych.Rozpacz żal i ból przemawia do
czytelnika w tym wierszu.Smutny ,prawie tragiczny
wiersz.
dobry wiersz do przemyślenia i zastanowienia się dla
mnie bogaty w swej treści ......+