pozostawiona na pastwę Siebie

każda pusta chwila
drąży dziury w moim ciele

Krzyczę o pomoc
fiołkowym spojrzeniem
czarnych oczu

każdy minimetr mojej
spękanej skóry pokazuje
jak mnie boli
samo niezrozumienie

ale Nikt nie słyszy
cichych znaków cierpienia
Nikt nie pyta o powód
rozstrojenia

Czy to tak oczywiste że to niczyja sprawa...?

Wśród tysięcy jestem zawsze tylko ja sama
zawiedziona tłumami
szukam w sobie
przyjaciela i wroga

autor

white shrew

Napisany: 2005-05-23 Dodano: 2005-05-23 18:17:44

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie