Pracownik

Swojej Pracy

Pracownik

Codziennie rano pobudka
Pani w telefonie mówi że to szósta
Po kuchni krzątam się powoli
robie kawę by powrócić do umysłu kontroli

Potem już tylko poranna wędrówka
od toalety do pokoju ubrań szukam
A właśnie nie mam korytarza
za mały domek to się zdarza

Następnie czeka mnie przejażdżka
ta samą drogą znam nawet światła
Leniwie auto toczy się do pracy
niedługo przywitają mnie chłopacy

Później klika godzin może kilkanaście
sam nie wiem z czasem się tracę.
wyżuty jak guma wracam do domu
nie wiem czy pożyje w tym szoku

i tak jeszcze do 65 lat
no chyba że wcześniej trafi mnie szlag
Pracolem jestem pracować musze
no chyba że się w tym wszystkim uduszę

*Wyżuty od żucia
*Pracol człowiek pracujący w pocie czoła .

Dla Kwiatuszka :P

autor

marian.

Napisany: 2007-07-30 Dodano: 2007-07-30 20:14:19

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie