Pradawna Matka

A w nocy widzę jak
Dusza pradawnej matki
Kobieta jak bogini
Płacze nad tym światem
Udręczone oczy spoglądają w dal

Czuje tak jak ona dziki ból
Jakby była sama
Rany od wieków splamione krwią
Dają o sobie znać

A sól pradziadów z rąk do rąk przesypywany
Towarzyszy u stóp mych
A cały świat oddechem jest wiatru
Gna niebezpiecznie
Dręczy dusze bólem piekielnym

Płacze pradawna matka
Szlocha cichutko
Nad tym światem okrutnym
Za ranami jak trujący bluszcz

A świat, który kocham jak ona przymnie jest
Puka do mych dziw
Zapłakana deszczem
Towarzyszy mi z tęsknoty
Za ludźmi, co kochają
Żyją w harmonii
Ziemią i naturą

autor

astreja

Dodano: 2011-09-02 22:45:20

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie