Pragnienie Artysty

noc, zmęczony zerkam w bok,
tam cienka czerń,
tam mnoga życia woń,
słodycz kapnęła, reszta to mrok,
stać, bez nóg, bez dłoni, tylko bierń
ma wstęp, dla niej tylko płoń,
stypa, już czas, katafalk niecierpliwością żarzy,
trup gęsto otoczony, jak więzień kondomem straży,
jeszcze jeden kielon, flaszki gwardią stoją,
ze wsi przyszli, przed spokojem bronią,
trup spokoju nie chce, łaknie
tej krakowskiej, co wcinają niegdyś dusze bratnie,
płonie- choć rozkład raczej chłodzi ciało,
jemu przełyk stygnie,
Wołgi Żytniej-
gdyby tylko się dało.

autor

alex athos

Napisany: 2005-09-05 Dodano: 2006-07-11 09:53:48

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie