prawda

Milenkę przepraszam, że nie chciałam dać jej przeczytać tego w szkole. po prostu musiałam to trochę przerobić.

deszcz już nie pada
smutno z dołu w górę.
liście wciąż spadają
z wiatrem tańcząc nisko.

stojąc na tej ziemi,
patrząc w niebo i gwiazdy
nie chcę się przekonać,
że to właśnie wszystko.

nie chcę się już błąkać
w niewidomej ciszy.
wreszcie potrzebuję
usłyszeć czyjś głos.

chcę choć raz uwierzyć
w czyjąkolwiek prawdę,
że nie jestem tylko
tym, co wskazuje los.

autor

łza szczęścia

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-06 16:05:45

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie