prawie nienormalny
podobno dużo płakałem
pani położna pytała
czy to zbyt śmiałe przeczucie
czy może uczuć nieśmiałość
gdy pierwsze poezje czytałem
powietrze ciszą zadrżało
zdziwione że może tak boleć
zwyczajna ludzka nieśmiałość
życie się w wiersze wpisało
i przeszło i poszło na całość
lecz wierzę że przyjdzie mi jeszcze
umrzeć na szczęście
nieśmiało
autor
z nick-ąd
Dodano: 2017-12-28 10:54:24
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Ciekawie i życiowo,;)
Cóż za śmierć:)pozdrawiam:)
umrzeć na szczęście
nieśmiało
to jakby szczęśliwie umrzeć
w swojej nieśmiałości
albo w nieśmiałości swej
z tęsknoty tej
umrzeć raz porządnie
i potem rozsiąść się
wygodnie
i straszyć i straszyć i straszyć
Cóż, można i tak :)
Ladny wiersz
Pozdr. i do siego roku
"Umrzeć na szczęście" ależ choroba,
dla mężczyzn to przecież ozdoba.
Miłego Dnia z nick-ąd. Raczej z Sowich Gór.
"umrzeć na szczęście"pięknie.Podoba mi
się.Pozdrawiam:)
:) Pospieszyłam się z komentarzem:)
Czytelnie o życiu. A w poiencie chyba
"umrzeć na szczęście
nieśmiało" to, to samo co - umrzeć z miłości:) Jakieś
dodatkowe "i" wdarło się do tytułu. Miłego dnia:)