U progu
Drżymy cicho
W zielonej poezji łąki stojąc
Zamieramy!
Trzymając klamkę wrót nieba
W naszych dłoniach
Bojąc się spłoszyć
Biciem serca
Puchową ciszę,
Która zakryła dla nas świat!
Milczymy zgodnie,
A gdy pierwsza lotka uleciała z dmuchawca
Dając znak, że już…
Zadrżeliśmy
W posadach swych emocji
I wybuchnęliśmy
Sobą !
autor
Grusana
Dodano: 2020-01-07 18:48:04
Ten wiersz przeczytano 751 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Lubię takie pisanie.
Jak w poprzednim wierszu - interpunkcja niedomaga,
treść na TAK.
pięknie subtelnie o tym cudownym uczuciu:-)
pozdrawiam
Ciekawe przedstawiona miłość
Pozdrawiam serdecznie :)
Romantycznie to mi się podoba.
Bardzo romantycznie i ciekawie przedstawione :)
Pozdrawiam serdecznie po swojej długiej przerwie +++
Pięknie, razem w uniesieniu serc na łące, lubię tak
romantycznie, pozdrawiam ciepło.
Dobry wiersz
Dobry wiersz
Bardzo na TAK!
Pozdrawiam.:)
Piękny, subtelny obraz. Miłość na łące.
Miłego wieczoru:)