Prośby na skrzydłach motyla

Dziś znów jestem w tym miejscu,
nad brzegiem samotnego jeziora.

Przysiadam nad jego brzegiem,
choć mrok dookoła.

W tej ciszy uskrzydlam z marzeń utkanego motyla,
na jego skrzydłach składam swe prośby które z wiarą z nim w przestrzeń posyłam.

Czekam czy wróci na skrzydłach wiatru z pomyślnych lotów,
z wieścią że ktoś,
jak Ja,
czeka nad brzegiem jeziora w półmroku.

Lecz to kolejny motyl który nie wrócił z podróży,
a niebo nade mną coraz mocniej się chmurzy.

Nadchodzi pora deszczów,
na ciele czuję chłód...
-mój motyl znów nie powrócił,
coraz ciężej wierzyć mi w cud.

Na policzkach zraszają się pierwsze krople rosy,
na rzęsach ciężar nie przespanej nocy.

Tylko północny chłodny wiatr wieje
tak jak płynie nadal czas,
z każdą kolejną sekundą nie dając mu szans.

I tak niebo nade mną przemówiło łzami,
rozmywając nadzieję że znajdzie w nim powrotną drogę do przystani.


I wtedy to się stało,
zobaczyłem jak spadał..
To był ten motyl,
lecz skrzydeł nie rozkładał.

Upadł niedaleko mnie z połamanymi skrzydłami,
Lecz nie przyleciał sam bo z pewnymi wieściami.

Wyszeptał zmęczonym głosem bym popatrzył daleko w przód,
umierając przyniósł mi życie a serce stopniało jak lód.

To byłaś Ty,
w oddali na mnie czekałaś,
znalazłaś mojego motyla i próśb wysłuchałaś.

Teraz podaj mi dłoń i chodźmy dalej już razem.
Niech ten motyl na zakrętach,
w życiu będzie drogowskazem.

Bo On przetrwał tą podróż z wiarą w swoim sercu,
byśmy mogli iść już razem a nie moknąć samotnie w deszczu.

autor

Endefis

Napisany: 2013-08-12 Dodano: 2013-08-12 14:55:33

Ten wiersz przeczytano 1039 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie