Proste linie

Proste linie w mojej głowie
słowa tak nie wiele znaczą
w duszy wciąż okno otwarte
czy przez nie promyk wejdzie
a może znów
w ciemnościach zabłądzę

nie rozumiem siebie
nie chce uczyć
sie na nowo
nie chce brać
by znów nie spaść

W pokoju bez okien i drzwi
na pustą wyobraźni wodę
wypłynę swoim jachtem
być może gdzieś dotrę
tylko uwierz że mogę
coś z życia więcej mieć
a może i Ciebie

Przeszłość tak boli jeszcze
gdyby tak czas cofnąć móc
jaki życie teraz
miałoby kształt
jaką barwę jak smak
może Twoich ust ?

Chwieje się
na krawędzi
dnia i nocy
ile jeszcze można
zostanę tu
by spróbować
choć proste linie
są wciąż w mojej głowie

autor

JestemjakiJestem

Napisany: 2007-03-03 Dodano: 2007-03-03 13:57:18

Ten wiersz przeczytano 604 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie