Prostytutka.

Stuk, puk, obcasy brzmią na drewnianych schodach.
Stuk, puk, kołatka uderza w drzwi na czwartym piętrze
Starej kamienicy.

Kładziesz się na łóżku,
Pościel cuchnie papierosami, wódką i jego potem.
Za pieniądze sypiasz z byle, kim i byle gdzie.

Byle sto złoty w kieszeni miał.
Ten w podkoszulku
I spodniach w kratę z plamami od moczu ma tyle.

Widzisz? Tam na ścianie wisi jego zdjęcie ślubne,
Trochę dalej pamiątka z Pierwszej Komunii i obrazek święty.

Zebrało Ci się na modlitwę?
By jak najszybciej skończył, zapłacił,
I puścił Cię wolno…

autor

Dzieciak

Napisany: 2007-08-28 Dodano: 2007-08-30 00:02:02

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie