prozaicznie

zostawię w twoich dłoniach chleb, kamienia tam nie
wsadzę, na chleb położę kwiat niezapominajki

hmm...życie jest niepełne ,gdy nie ma przyjaciół ale
komuś trzeba zaufać.Smutny wiersz

wiersz ten przedstawia treść w której wyrażona jest
głębia utraty nadziei na lepsze jutro
tak jak w systemach kiedy ludzie tracą nadzje
tworzą się ideologie złe/przykładem może być faszyzm/
tak samo w człowieku rodzi się coś czego człowiek nie
chce a mimo woli przyjmuje
czwarta zwrotka trzeci jej wers to nam uwidacznia
temat wart uwagi

Rewelacja...słowa krzyczą..zdumiewają... przenikają
umysły i dusze... urzekasz słowem..

wiersz z przesłaniem... prawdziwych przyjaciół
poznajemy w chwilach trudnych. Światło zawsze znajdzie
drogę. Z ciepłem pozdrowień :)

Wiersz dopracowany, ciekawy.Jeżeli ma się serce
miękkie to należy mieć twarde cztery litery , by tak
nie bolało.Ty masz miękkie i serce i siedzenie dlatego
źle na przyjaźni(jeżeli to można zwać przyjaźnią)
wychodzisz

Nawet zawiedziona, wciąż szuka od nowa, nie daje się
złamać, docenić trzeba taką cechę charakteru. Wiersz -
skarga, melodyjna i rytmiczna.

Każdy człowiek to zagadka i mimo dobrego wrażenia może
zmienić się w gagatka-pozdrawiam!

Przyjaciół poznaje się w biedzie - to prawda i ten
komentarz miał być troszkę inny,ale po przeczytaniu
niektórych komentarzy przyznaję rację Barbary
Ponikarczyk,chociaż sam jestem też za szczery,a Twoja
szczerość też jest pierwszej klasy i nie zaskakują
mnie takie szemrania innych,ale czy to w porządku to
się też nad tym nigdy nie zastanawiałem,niemniej swoją
opinię wyraziłaś zrozumiale w swoim ładnym przekazie
dajesz innym do zrozumienia,a mam nadzieję że o tej
przestrodze będę też pamiętał..powodzenia

Bywa, że dobre intencje są postrzegane na opak,
chciało się dobrze a adresat zrozumiał tak jak chciał
lub tak jak potrafił zrozumieć... wynikają z tego
nieporozumienia, które ciężko wyjaśnić.

No cóż, jak zawsze napiszę - ładnym melodyjnym stylem
pociągnęłaś kolejny wiersz, a treść? tak temat znany
jak stary jest świat i tylko współczuć należy. Słowa
pocieszenia przyjmij i nie ufaj tak łatwo.

W zupełności zgadzam się z Barbarą Ponikarczyk
Mowa jest srebrem milczenie zlotem ,ale to bardzo
ludzkie i pozytywne wierzyć i ufać ludziom

Jak zwykle piękny wierszyk z głęboką treścią lecz ja
mogłabym z nią polemizować.Ludzie mają tendencję,do
bezmyślnego opowiadania o sobie komu popadło,bo to
przynosi im ulgę.Nie zastanawiają się nad tym,że tego
drugiego człowieka też tak samo swędzi język do
powtarzania zasłyszanych wiadomości. A po drugie
należy pamiętać,że życie bardzo często konfrontuje nas
z konfliktem interesów w którym niepotrzebne
zwierzenia używane są jako broń. Ma to miejsce nawet
między małżonkami. Ogólna prawda o życiu jest tak: Im
drugi człowiek mniej wie o mnie tym lepiej dla mnie.
Julka przeczytaj sobie i przyswój grecki mit " O
uszach króla Midasa" O tej prawdzie wiedzieli już
starożytni Grecy.Pozdrawiam

Wierszem autorka dobrze opisała nieszczerą, wręcz
kłamliwa przyjaźń, która jest wtedy, gdy niby
przyjaciel ciebie potrzebuje.Niestety, gdy ty
potrzebujesz w najbardziej newralgicznej, czy
krytycznej sytuacji pomocy rzekomego przyjaciela, jego
nie ma.Znika, gdzieś wsiąka, jak kamfora. Często za
chleb, kamieniem odpowiada.Temat wiersza dobrze
poprowadzony,jedenastozgłoskowiec, rym;a- c, b- d.

Tym razem całkowicie zgadzam się ze Skautem.