Przebudzenie
Obudziłem się bez Ciebie...
nagie łózko kłuje bielą
szorstka cisza patrzy na mnie
puste słowa – wszystko dzielą
życie jakby zakurzone
uwiązane na łańcuchu
wypłowiałych wspomnień lasy
płoną stojąc wciąż w bezruchu
zatrzymały się godziny
rozlewając szklane cienie
więdną kwiaty - Twoje usta
moje dłonie... me marzenie
po kropelce Twe uśmiechy
kapią w magii złote dzbany
wypełniają nadziejami
mej tęsknoty szare ściany
czy wiosenne słońce wzejdzie
Twą postacią mnie ogrzeje
czy Twe usta wypowiedzą
słowa co dają nadzieję?
autor
cramer
Dodano: 2016-05-11 11:45:07
Ten wiersz przeczytano 568 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Takie przebudzenie...to szok prawdziwy...puste łóżko,
myśli tyle...życie zakurzone...trzeba szybko brać się
za porządki, pozdrawiam serdecznie
Dołączam do tych czytelników, którym podoba się ten
rytmiczny wiersz.
Msz trochę w nim dużo zaimków.
Może chociaż brzydko brzmiące
"me marzenie" zamienić na "to marzenie" - jak myślisz?
Miłego wieczoru.
Pieknie plynacy liryka wiersz, bardzo na TAK.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Dobry wiersz i dobrze się go czyta , pozdrawiam
ładnie napisane...pozdrawiam
dobry refleksyjny wiersz z nadzieją w tle ostatnie
wersy mówią wszystko Pozdrawiam:))
Ciekawy i dobrze napisany
tekst z niewymuszonymi i poe-
tycznymi metaforami.
Miłego dnia:}