Przemijanie
Dziękuję za czytanie. Jesteście cierpliwi. Wyrazy uznania. Może jeszcze Was zaskoczę? Dużo miłości i zdrowia.
Gnani potęgą miłości
Wzniecamy wichry niepokoju.
Budujemy zamki na lodzie
I znikamy w odmętach niepamięci.
Po moście marzeń
Wzniesionym ponad rzeką
Wydarzeń zwykłego życia
Toczą sie nasze radości.
Naprzeciw pędza smutki
Poganiane wyrokami losu.
Pod nim dno nadziei
Brzegi porosłe wiarą jak trawą
autor
molica
Dodano: 2015-12-22 10:15:31
Ten wiersz przeczytano 802 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Wiersz ukazuje kontrasty między radością a smutkiem,
nadzieją a zawirowaniami losu, co zapewne skłoniło
autorkę do refleksji nad nietrwałością życia i jego
nieprzewidywalnością.
(+)
Witaj Marku,
zawędrowałeś na krańce mojej starczej pamięci...
Cieszę się słowami Twojego komentarza.
Pięknie dziękuje i serdecznie pozdrawiam.
W niecodziennej formie ujęłaś naszą codzienną
rzeczywistość.
Życzę miłego wieczoru:)
Marek
PS przepraszam za literówkę;
przemówiły...
Witam moje szkice,
dziękuję za odwiedziny w przybytku molicy.
Cieszę się, że te wersy przmowiły do Ciebie.
Pozdrawiam z uśmiechem.
Piękny refleksyjny wiersz...
Przemijanie z chwilą zadumy...
Miłego wieczoru Moliczko:)
panta rhei...pozdrawiam :)
Cały czas zaskakujesz . Pogodnych Świąt.
Poeci nie znikną - słowo po nich zostanie :)
Pozdrawiam serdecznie życząc zdrowych, rodzinnych i
radosnych Świąt Bożego Narodzenia
Ciekawie - pozdrawiam serd.
Niebanalna, bardzo plastyczna, metaforyczna refleksja
traktująca o życiu. Życie rzeczywiście gna pędzone
wichrami zdarzeń i marzeń.
Pozdrawiam serdecznie:)