przepraszam skarbie

Przepraszam, że nie było mnie jak płakałaś,
Gdy z radości głośno się śmiałaś,
Gdy uśmiechem zabijałaś smutek,
Pisałaś życie jedną z najlepszych nutek,
Deszczowego dnia siedziałaś skulona,
Z zimnymi wyrazami w głowie zamyślona,
Bałaś się dnia jutrzejszego,
Teraz już jesteś pewniejsza swego,
Nie wytarłem mokrego łez potoku,
I patrząc na to wszystko po roku,
Widzę, zachowałem się jak kutas,
Nie widząc że w szarości to mnie szukasz,
Teraz żałuje głupiego postępowania,
Czekając od życia za zbrodnie ukarania,
Każdy dzień cierpię bez Twego pocałunku,
Przepadły już wszelkie nadzieje ratunku,
Codziennie towarzyszy mi niebo pochmurne,
Kroki w przód są tak trudne,
Że nie mogę odnaleźć koloru tęczy,
Co spotkaniem z Tobą trudy uwieńczy…

autor

aarchanioll

Dodano: 2009-09-21 07:16:48

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie