Przeprosiny dla jednej poetki

Jeszcze rok temu mnie prawie nie znałaś
ale przygarnełaś, szansę mi dałaś,
jak starsza siostra dla mnie byłaś,
zaufałaś i życia mnie uczyłaś...
To dzięki Tobie poznałam uroki wiersza,
to Ty mi pokazałaś, że potrafię być lepsza...
A ja tą przyjaźń nadwyrężyłam,
przez parę kłamstw zaufanie straciłam.
Przez swoje głupie dziecinne zagrania
zniszczyłam to co Ty budowałaś
i choć ze skruchą Cię przeprosiłam
wiem,że coś bezpowrotnie straciłam...
Bo niby dalej jesteś dobra, najfajniejsza
lecz jakby dalsza, jakby zimniejsza..
Ty tam u siebie pasjanse stawiasz
a ja tu obok wciąż się zastanawiam
co mam zrobić i jak odpokutować
żeby naszą przyjaźń nareperować..
Ty tam wśród kadzidełek siadasz do wierszy
a ja tu myślę jak to polepszyć
jak naprawić to co sama zburzyłam
jak odzyskać ciepło, które straciłam...
Proszę daj mi szansę! Choć Cię oszukiwałam...
Bądź dalej mą siostrą, której nigdy nie miałam,
a zawsze chciałam mieć...
Spróbujmy jeszcze raz.....

autor

IFKA-FIFKA

Dodano: 2004-12-19 10:51:45

Ten wiersz przeczytano 974 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie