Przeprosisz mnie potem

Jak to jest, gdy złamie się obietnicę
daną drugiej osobie?
Jak to jest, gdy już z niczego robi się tajemnicę,
bo nie ufa się już samym sobie?

Powiedz, czy warto tak
dume kłaść wyżej niż miłość?
Powiedz, po co cofać się, jak rak
i dokarmiać złość, jak sporą już otyłość?

Zmuszona jestem udawać,
że wszystko jest w porządku.
Pytań żadnych nie zadasz, bo przecież nie musisz zadawać,
a ma złość...trawi się gdzieś w żołądku.

Zostaw mnie kolejny raz, bez powodu.
Zmieszaj z błotem.
Zepchnij ze schodów.
Przeprosisz mnie potem...

Zobacz, trochę się jednak spóźniłeś,
bo już przestałam walczyć o życie.
Dziękuję za - "Dziękuję, że byłaś"
na mej grobowej i zimnej już płycie.

autor

suitcase_of_angel

Napisany: 2006-02-06 Dodano: 2006-06-02 20:32:08

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie