Przez ciernie do gwiazd

dopóki nie zaakceptujemy świata takiego jakim jest i nie przyswoimy sobie optymizmu nigdy nic nie osiągniemy

W obliczu kapitalizmu
gołymi stopami stąpam
po węglach rozżarzonych
przymykam oczy i zaciskam zęby
ale nie mogę pozwolić sobie
na to by zatrzymać się chociażby na moment
Jest wielu takich jak ja
jeszcze więcej tych którzy to zrobili
z reguły szanse mamy tylko jedną
ja nie tracę nadziei dopóki oddycham
i dzięki temu stawiam następny krok
co przybliża sukces o kolejny metr
Nie urodziłem się w prywatnej klinice
a mojej kołyski jedwabiem nie wyłożono
ale dana mi była nieskazitelna miłość
pełna wyrzeczeń i poświęcenia
a charakter który wciąż kształtuję
i wrodzony optymizm
pozwolą mi przebyć mą drogę
przez ciernie do gwiazd!

autor

the don 96

Napisany: 2006-05-01 Dodano: 2006-05-01 12:20:43

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie