Przy kominku…

Gdy jesienna szaruga świat okryje chłodem
i szyby łzy wciąż leją nad martwym ogrodem,
to smutki wszechobecne pastwiąc się nad duszą,
nękając nas lękami, spokój w sercu kruszą.

By zapobiec tym stanom taka moja rada,
niechaj ogień z kominka baśnie opowiada,
bo gdy mowa płomieni ciepło wokół snuje,
to odchodzi frustracja i błogość triumfuje.

Wielokrotnie sprawdziłem na własnym przykładzie,
że gdy jesień na ziemię chłodną łapę kładzie,
zapatrzony w płomienie, rację przyznać muszę
tym co twierdzą, że żar ten ogrzewa też duszę…

autor

M.N.

Napisany: 2018-10-22 Dodano: 2018-10-22 17:54:22

Ten wiersz przeczytano 1519 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie