Przyjaciółka-Śmierć

Zagubiłam sie w ciemnościach własnej duszy.
Nie potrafię się odnaleźć-zło wskazówki kruszy.
Ciemne myśli zaślepiają me zielone oczy,
Czuję,że Śmierć gdzieś obok kroczy...
Podążam mrocznym tunelem rozkoszy,
znów Śmierć coś na me ucho mamroczy.
Czuję zimny jej oddech na ramionach,
poznałam Ją po skostniałych dłoniach.
Spojrzała na mnie pustym spojrzeniem,
Wiedziała, co jest moim ukrytym pragnieniem...
Powoli zabierała mnie pod swój płaszcz,
powiedziała do mnie:,,Tylko nie płacz"...
Pogłaskała mnie po głowie, przytuliła,
Swój taniec zatańczyła...
Nagle Koniec.Pustka.Nie ma jej.
Z tego snu obudziłam się...

A gdy znów zabłądzę w mrocznym korytarzu,
Nie budź mnie ze snu,
życiodajny Lekarzu...

***Bo Śmierć Moją Przyjaciółka Jest***

autor

angelika-gallak

Napisany: 2007-11-28 Dodano: 2007-11-29 07:59:06

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie