Puste ręce
Patrzysz na puste ręce, czujesz same
przedmioty,
czasem mróz i kojące ciepło… pomieszczenia.
W tych rękach były moje dłonie, włosy,
ciało.
Te ręce potrafiły być takie szczęśliwe,
gdy mnie chwytały, obejmowały, unosiły.
Było w nich tyle uśmiechniętych kwiatów,
tyle wygimnastykowanych zabaw.
Były ciekawe mojej delikatności, którą
najczulej pielęgnowały,
tak przyjemnie namiętne,
były moim ulubionym schronieniem.
Było w nich tyle… a zostało
moje serce.
Magdalena Gospodarek
autor
espressivo
Dodano: 2017-06-10 23:39:32
Ten wiersz przeczytano 361 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Pięknie napisane, szkoda, że to było, a nie jest
wciąż, stąd też szkoda, że jest w tym wszystkim ten
smutek :)