Pustelnia

Stało samotnie
Niczego się nie bało
Myślało, że nic mu się nie stanie,
Bo strach to za mało

Wicher, burzę przeżyło
Powódź, susze też
Trudno mu wtedy było
Lecz nie wierz, jeśli chcesz

Konary rozłożyste, dorodne
Pień gruby, pachnący
Liście zielone, soczyste
I owoce nęcące

Piękne było drzewo,
Ale przyjaciół nie miało
I żadne wokół drzewo
Które, by z nim taką dolę przetrzymało

Sam wybrał sobie miejsce
I sam nie chciał mieć przyjaciół
Już by nie zrobił tego więcej
Bo brakowało mu przyjaciół

Nie bierz z niego przykładu
Nie podzielaj jego doli
Nie wybieraj takiego układu,
Bo samotność bardzo boli

autor

NaJkA

Dodano: 2007-04-28 16:34:29

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie