Pustka

W wehikule czasu do słońca do gwiazd,
tam gdzie pragnienia są do spełnienia,
a czas mierzy się bogactwem tworzenia,
dobroci, emanacją do prawego istnienia.

Chcę się udać tam gdzie w snach kolorowych,
gdzie szacunek do życia jest empatią,
gdzie nikt do nikogo nie ma pretensji
tak jak teraz, w tym zwariowanym zwierciadle.

Mówisz mi, że to mrzonki i fanaberie,
że wehikułu nie ma i być może nie będzie
masz rację, lecz ja stworzę taki wehikuł niebiański
gdzie nie będziemy wołać o miłość z prehistorii...

02.04.2019 Mirosław Leszek Pęciak
z cyklu „Wiatrem Pisane”

autor

miniek1831

Napisany: 2019-03-08 Dodano: 2019-04-08 07:41:22

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie