Razem w dobie pandemii

Fantastyczny wiersz
Masz ogromny talent
Muszę nadrobić zaległości w czytaniu Twoich wierszy!

Wspaniały wiersz o dwóch spojrzeniach na naszą
rzeczywistość ten kobiecy i ten męski. Ona pomimo
trudnych czasów i własnej samotności znalazła sposób
na przetrwanie,cieszy się tym co sprawia jej
przyjemność w codzienności. On natomiast w pogoni za
wielkimi wyzwaniami buntuje się przeciwko temu światu,
traci sens istnienia. Nie traćmy wiary i zmieniajmy to
na co mamy wpływ. Kochajmy wszystko co dobre, piękne
bliskie nam samym!

samotność z wyboru mniej boli a tym skazanym na nią
nie z własnej woli należy współczuć i w miarę
możliwości pomóc w niedoli
miłego dnia :)

Trudno przyzwyczaić się do takiego zmuszania do
samotności. Pozdrawiam.

...czasem dwoje ludzi razem ,przeżywa osobno,żeby nie
martwić swoimi myślami...pozdrawiam

"Wcielam się w ludzi
Których w mijających wiosnach poznałam"
czy chodzi o rozbudzoną empatie, bo wiesz to daje
wiedze o ludzkiej esencji, a wiedza to władza, a bez
wpływu nie da się nic zrobić

Przez miesiące siedział Twój wiersz we mnie głęboko i
wiedziałem że musze na niego odpowiedzieć a ta
pandemia co nas zamknęła na Świat unieruchomiła
samoloty pozbawiła radości życia i dała rządzącym na
całym Świecie okazję do manipulowania faktami i
kontrolowania naszych poczynań odebrała nam wolność i
niezależność jednak ludzie jeszcze nie zdaja sobie z
tego sprawy o tym mówi moja część

WOW!!! Łzy lecà strugiem, przez nie nie Widzè co
piszè.... przeniosłeś mnie “tam” dekady wcześniej, ale
pikazałeś mi “tu” gdzie teraz jesteśmy! Pomimo tego,
że ja jestem tak daleko niby w innym świecie, to
uczucia sà te same. Genialny pomysł zestawiania dwòch,
osòb, dwòch myśli, dwòch światòw. Wzmiankè o Bogu
przeszywajà, wyczuwa siè autentyczność esensjè i
prawdè! Wszystko inne jako instytucje sà fałszem.
Dzièkujè, jestem prawdziwie zaszczycona i mile
zaskoczona:)

Nietuzinkowo . Z przyjemnością czytałam :)

Z pozycji kobiety jednak spokojniejsza refleksja.
Pozdrawiam serdecznie. :)

Zadumałam się nad Twoją poezją... W dobie pandemii
samotność bardziej doskwiera, ludzie nawet gdy są
razem, to często niestety zamykają się w sobie...

Ech, Pandemia, jestesmy pełni depresji, na dłuższą
skale,

Ciekawa wizja, z punku widzenia "Jej" i "Jego"

Pozdrawiam serdecznie.:)

Takich przypadków wydaje mi się i bez pandemii jest
mnóstwo. Ludzie z różnych powodów i względów, a może z
powodu losu im wyznaczonego tak właśnie się mają.
Świetny nastrojowy wiersz.

Samotność... znam jej smak. Pozdrawiam ciepło:)

Nietuzinkowy tekst w refleksyjnym wierszu.
Serdecznie pozdrawiam.