Rendez-Vous ze śmiercią

Wchłonął mnie głęboki fotel
i półmrok pustego pokoju.
Firanki wybrzuszają się w otwartym oknie, odsłaniając kwadraty szyb.
I są wszędzie, w każdym zagłębieniu
ostre, czarno-białe piksele,
które wydobywają się z ekranu milczącego telewizora.

Jakieś niezrozumiałe szepty,
dalekie nawoływania z otchłani przeszłego czasu.
Przechodzą przeze mnie widma ludzi umarłych,
omiatając mnie nikłym powiewem astralnych ciał.

Coś do mnie mówisz –
nie słyszę.
Twój głos wtapia się w tło, niczym pojedyncza kropla
w szemrzący deszcz.

(Włodzimierz Zastawniak)

autor

Arsis

Napisany: 2013-08-15 Dodano: 2019-02-01 00:50:11

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie