równi i równiejsi
https://www.youtube.com/watch?v=RImCkWLiPIE
w jałową glebę
ziarno
zapuszcza korzenie
smagane deszczem
targane wiatrem
umiera
nie rodzi się łza
więdną kwiaty
niebo wtulone w ziemię
łka
autor
Donna
Dodano: 2015-12-16 01:04:52
Ten wiersz przeczytano 878 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
niebo wtulone w ziemię aż po widnokrąg, a ziarno
należy użyźniać samemu nie czekając na cud :)
pozdrowienia
Czasem coś zakończyć się musi,
by coś nowego mogło się obudzić.
Smutny wiersz,pozdrawiam serdecznieie
I człowiem czasem też w swej samotności