rozterki...
w słowa chcę ubrać dziś swe uczucia
wszystkie emocje co duszą targają
ogarnąć myśli...i wszystkie przeczucia
na nic...gdzieś ulatują w pustce siadają
tak jakbym stała na łące wśród kwiatów
gdzie czuję zapach...kolory ich widzę
albo za horyzontem a tam tyle światów
cofnąć się nie chcę iść dalej się
wstydzę
niby te kwiaty są dla mnie wszystkie
...i dla mnie zapach co zmysły pieści
te wszystkie światy ...tak sercu
bliskie
boję się jednak czy dusza pomieści...
lecz dalej chcę słyszeć...że jestem
że czuję...że tyle piękna budzi się
nagle
dobyte twym słowem cudownym gestem
i tego pragnę nie w snach...na jawie
pragnę i mam...sięgam jak po swoje
więc skąd rozterki...skąd taki chaos
dajesz mi wszystko to co jest...twoje
tak dużo jest tego...i ciągle za mało...
zwyczajna kobieta
Komentarze (7)
Między słowami łza..a w duszy
cierpienie..autentycznośc emocji..pozdrawiam z dyżurku
nocnego
wiersz daje do myślenia, podoba mi się
Brak pewności w Tobie w uczucie. Zaufaj i żyj...czerp
z miłości wszystko to co ona daje...
Nie martw się nadmiarem szczęścia, tych pięknych chwil
które przeżyjesz, nikt Ci nie odbierze. Spełniaj się w
szczęściu. Ładny i wymowny wiersz.+
Być potrzebną... być kochaną... życie nabiera
innych barw... Wiersz smutny... rozterki serce
targają.... ładny.
Wiersz mi się podoba ... tylko te kreski psują mi
odbiór. Tworzą pozory jakby to były oddzielne wiersze.
Nie mam pojęcia po co one. Powiem szczerze, że czasem
mnie odstraszają od czytania a ...szkoda
sięgaj zawsze śmiało po kwiat życia bez rozterek i
lęku.Dalej do przodu zwyczajna kobieto:-)