Rozwiane marzenia...

Dziękując tym wszystkim, którzy we mnie wierzą. Którzy pozwalają mi marzyć…

Na czystym, nieskalanym śniegu,
Me marzenia rozdeptane.
Przez nieumyślnych przechodniów,
W głębi mej duszy…
Coraz mniej miejsca,
Mnie samej zostaje,
Kiedy to ludzie,
Z butami wchodzą w me życie…
Świt zimowy,
Chłód ogarniający życie.
Które nieumyślnie,
Przesuwa się coraz szybciej.
Nie mogąc nadążyć,
Zatrzymam się na chwilę.
W malinowym ogrodzie.
Na przekór wszystkim!
Marzeń już nie ma,
Iskierki zgasły.
Pozostał ślad na śniegu,
Wspomnienie.
Na zawsze wyryte w mym sercu.
Nie zapomnę,
nigdy,
obiecuję…
W pustce zostało jednak
ziarnko nadziei,
Ono pomoże zakiełkować
Nowym pragnieniom
Tak żeby żyć z potrzebą spełnienia…
Marzenia aktualne,
Dla każdego własne.
Nie próbuj ich nierozgarnięty przechodniu
Kopiować, gdyż pod ochroną,
Mego zamkniętego serca!

autor

rzodkiewka

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-01-03 16:37:23

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie