Rudy102

Dla rudego co nad tłum wystawał

Gdy wstąpiłem na łono auli nic nie zwiastowało jego
Rozglądnąłem się i w prawo i w lewo
Zamieniłem kilka nic nie znaczących słów z przypadkiem stojącymi u boku mego
Już zmęczony dniem dzisiejszym chciałem usiąść sobie tak spokojnie
Nagle cos nie wiem co kazało popatrzeć mi w bok
Spostrzegłem to był on wysoki smukły w swej postawie
Jego wzrok koci wzrok blaskiem rudym oślepił mnie
Zalękałem się dobrze ze nie spostrzegł mnie
Jego wyschniętą ruda twarz przypomniała mi koszmar jesiennego dnia
To był on nigdy nie zapomnę go RUDY102

autor

tomaszroszyk

Napisany: 2006-01-02 Dodano: 2006-02-01 22:04:10

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie