Sąd niemal ostateczny

Non Omnis Moriar póki czujemy

Ojcze przybliż mnie życie ulżyj ciekawości
Wiecznej mnie naucz młodości i zaradź podłości
Z trzewi Beritha rwanej ludziom w słowie wziętym
Przez wybór losu świętym zaś sercem przeklętym

Skrzepłej krwi złogi
W ciele społecznym
z naturą sprzecznym
Obraz to wrogi

Ojcze zbuduj mi schody którym poślę wiarę
Na których rozum spalę i zniszczę złą marę
Bystrego w oku lśnienia co wątpliwość płodzi
Udziałem myśli kroci i tak czuciu szkodzi

*

Synu ty nie znasz diabła
Męki szlachetnej
Nie pragnąc się zbudzić miotasz się we śnie
Pycha skruchę ukradła
I twarz twoją bólem gnie

Śmiesz prościć mnie i błagać
Płacząc na ziemi
Lecz miast spełnić modlitwę zatrzymać zgrzyt zębów
Winnem łzami cię smagać
Mych Serafich zastępów

*

Błyszczący huk na niebie
Wyżłobił złu więzienie

Upadł Niosący światło
Pomiędzy boską glinę
Oddał im grzech i winę
Cierpienie na nich spadło

Biada wam biada mędrcy
Boskiej chwały ciemiężcy

Anielski poznajcie śpiew
Ślący należną pomstę
Między światłych tysiące
Budzących stwórczy gniew

Wy bez duszy koloru
Bez skazy bez waloru

Przeklęte wasze imie
Choćby w metal okute
W wierszach sławą osnute
Niepamięć na nie spłynie

*

Nie rwij ciała na słudze klęczącym przed niebem
Prawa znam Mojżeszowe korząc się przed Chlebem
Wstrzymaj Sługi Niebieskie i oszczędź mi kary
Za namiętnością popęd jest tu zrozumiały

Wiedza grzech niesie
Który wart grzechu
Zbywa z pośpiechu
Gdy miłość wniesie

Czucie cenię i kocham przez Feba poznanie
Przez to czas który czekam przy Edenu bramie
Słodszym się zdaje czasem dla tkliwej mej duszy
Gdyż pod miłością piękną nawet śmierć się kruszy

autor

Waryjat

Napisany: 2007-09-20 Dodano: 2007-09-21 00:06:45

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie