Sam ze sobą
Za oknem szaro i deszczem mokro,
niedawny zapał gdzieś z ciebie uszedł,
myśli porwały nagle w samotność,
lęk bezsilności opętał duszę.
Usiądź spokojnie, marzenia potnij
na drobne paski, by znów je sklejać
i już nie będziesz czuł się samotny,
niczym bumerang wraca nadzieja.
Serce pobudkę zagra w tej ciszy,
ruszaj szeroko otworzyć okno,
a kiedy życia tętno usłyszysz,
niczym kamfora zniknie samotność.
Uciekaj z dołka nim się pogrzebiesz,
choć nie wymagaj od życia wiele,
poznaj swą wartość i uwierz w siebie,
zostań najlepszym swym przyjacielem.
autor
karat
Dodano: 2013-10-16 11:17:30
Ten wiersz przeczytano 2239 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (57)
Sam ze sobą.. czy w ten sposób człowiek choć w części
może być szczęśliwy? Jesteśmy istotami społecznymi..
może na szczęście...
Bardzo mądry przekaz, karacie, do tego z nutką
uśmiechu, takie lubię:)
czytam z dreszczem fascynacji
cudnie złożone strofy,tonicznie płynne myśli
sam na sam z poezją
śliczny wiersz
pozdrawiam
Kiedy widzisz, Karacie, niektórzy
w ostatnim tchnieniu jeszcze nie polubili siebie, nie
wspominając o przyjaźni.
To jak inni mają to zrobić, jeśli my sami jesteśmy na
- nie.
Bardzo potrzebny był taki wiersz. Może kogoś ośmieli
i...
Pozdrawiam Cię :)
Proszę przeczytać prośbę Oneksy
w tytułach wierszy, bardzo ważne.
Pozdrawiam.
Bardzo dobra rada, ale czasami trudno ją zastosować.
Pozdrawiam :)
Niezwykle wartościowe przesłanie! Serdecznie
pozdrawiam :))
Ujął mnie bardzo ten fragment...uciekaj z dołka nim
się pogrzebiesz...:)Pozdrawiam cieplutko
Najbardziej utkwił mi w pamięci obraz cięcia na drobne
paski marzeń, by znów je potem sklejać - ładne.
Pozdrawiam.:)
Tych samotnych to dużo ,być może skorzystają z tych
rad:)Jak zawsze mądrze Karaciku dla
potrzebujących:))Pozdrawiam:)
Mądry i dobry wiersz, wart zapamiętania :)
Jak ten czas nam szybko leci, Bo najpiękniejsze
w życiu
są marzenia ...
ciekawy pełen optymizmu
wyzwolony pozdrawiam
Dobra filozofia radenia sobie z
samotnością.Pozdrawiam.
Karacie,aż mi się nie chce wierzyć,że w wierszu brak
kobiety.Ale i tak bardzo ładnie.Pozdrawiam serdecznie.