SAMOTNA...
Stoisz w śniegu
naga opuszczona
gdzie się podziała
piękna szata zielona
czasem jakiś ptak
cię odwiedzi
na los się poskarży
dłużej posiedzi
niedługo piękna pani
przybędzie
życie od nowa
zacznie się wszędzie
powróci radość
do wsi i miasta
nie smuć się
brzozo biało-korzasta...
Barbara Szuraj
autor
Basia1202
Dodano: 2019-01-30 14:31:15
Ten wiersz przeczytano 1012 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Pięknie i melancholijnie... Miłego dnia :)
Ładna melancholia z optymizmem w puencie.
Pozdrawiam.
Bardzo mi się podoba...
Wspaniały wiersz o wiośnie. Przyglądam się przez okno
na zimowe zwały śniegu śniegu, dawna przyjaciółka,
dzisiaj jest mi wrogiem. Czekam na kochaną wiosnę,
słońce, ptaki ciepłolubne, kwiaty
i całą piękną naturę Bieszczad
Pozdrawiam
baaardzo Ładnie
ciepło pozdrawiam :)
Pięknie o brzozie.
Czekam z utęsknieniem na wiosnę :)
Brzoza mówi jestem biała, podobna do zimy, ale nie
zastąpię jej wam.
Przepiękny przyrodniczy wiersz.
Ślicznie Basiu:)
Pozdrawiam:)***
brzoza to niesamowicie piękne drzewo, warte, żeby
pisali o nim poeci :-) bardzo ładny wiersz :-)
Czekam na wiosnę.I jak widać nie pierwsza i nie
ostatnia.Pozdrawiam Basiu.
Bardzo lubię brzozy, bo to takie bardzo delikatne, dla
mnie jakby z kobiecą duszą drzewa.Ślicznie ją
opisałaś.
Pozdrawiam serdecznie.
Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam
dla mnie brzozy to panny wystrojone w białe welony:)
serdeczności Basiu :)
Piękny, czekamy jak wystroi się w nową seledynową
sukienkę.
Pozdrawiam:)