Samotna grusza
W szczerym polu stoi, sama jedna grusza.
Choć widok to rzadki nikogo nie wzrusza.
Gdy w upalne lato wyjdziesz tu na pole,
Ona Ci posłuży cienia parasolem.
W jej koronie ptaki wiją swoje gniazda.
Tu swój popas w wojnę miała ciężka
jazda.
By ten fakt uwiecznić ludzie z okolicy,
Zawsze na Zaduszki pod nią palą znicze.
Nikt tu nie wie ile ziemia mogił kryje,
I największy z grobów mieści szczątki
czyje.
Walki z okupantem grusza świadkiem była,
Gdyby tylko mogła wszystko by zdradziła.
Lecz ten niemy świadek w sobie fakty
chowa,
Co roku w konary zwiększa mu się głowa.
Dziś może kompanię pomieścić w swym
cieniu,
Fundament ma mocny a tkwi on w korzeniu.
Już dzisiaj nie rodzi owoców soczystych,
Które zdobił pięknie rumieniec ognisty.
Ta grusza z nawiązką owoców wydała.
I za to jej wieczna należy się chwała.
jarmolstan
Komentarze (20)
potrafisz słowem malować piękne obrazy, aż zrobiło się
tak apetycznie
Posilona szczątkami ludzkimi
Dawno dawno temu Ustoi jeszcze do tysięcznej zimy I
da cień wiekuisty nie jednemu
Nad takim pomnikiem, świadkiem dawnych dziejów można
się szczerze zadumać...są takie miejsca w naszym
Kraju.
........................... to mój bzdurny komentarzy
(niemerytoryczny jak zwykle), ......................
to opinia o wierszu, "żeby dostać punkciki" podobno! a
to ................ miłe słowo jakieś lub
pozdrowienie, żeby się przypodobać!
DRZEWO ONO JEDNO CO PAMIĘTA CZASY GDY NASI DZIADOWIE
STAWIALI SZAŁASY I NA WROGA W BITWIE SZYKOWALI BRONIE
KRYJĄC SIĘ PRZED SŁONKIEM W CIENISTEJ KORONIE WIERSZ
MA DRUGIE PRZESŁANIE DZRZEWO OWOCE RODZIĆ PRZESTAŁO
ALE DUMNIE STOI TAK JAK STAŁO(MOŻNA ODNIEŚĆ DO
PATRIOTYZMU)
oj wiekowa ta grusza, wiekowa, a ile pamięta. ładnie
napisane i wspomnienia przywołane.
Pompatycznie o gruszy? Jej chwała? Bohaterka narodowa?
Ależ to jest kicz, szkoda gadać. Jak się nie ma o czym
pisać to i o kozie z nosa też można. Banał pierwszej
kategori, no i te fatalne rymy.
Piękny hymn na cześć poczciwego drzewka i jego roli...
CCuudowny wiersz napisany zręcznym piórem ,jestem pod
ogromnym wrażeniem
Poruszajacy wiersz..grusza niemy swiadek
wydarzen.Pozdrawiam
Przyroda jako niemy obserwator, naoczny świadek
historii. Ciekawa opowieść przepleciona refleksją na
temat tożsamości.
Jedna stara grusza, a swoją historię posiada, jej
właściciel o niej pięknie opowiada. Za te wszystkie
owoce, które z nawiązką wydała, pięknie ją wychwalasz.
Ciekawe połączenie opisu przyrody z elementami
historii. Pozdrawiam.
wspaniały wiersz!Pięknie jest pisać o takim niby
zwykłym drzewie.Wielkie brawa!pozdrawiam
I tylko szumem swoim opowiada o tym co widziala, o tym
co słyszala.