SAMOTNOŚĆ

OBY NIKT Z WAS, NIGDY NIE ZAZNAŁ SAMOTNOŚCI

UMIERAŁAŚ Z ZACHODEM SŁOŃCA
I RODZIŁAŚ SIĘ Z KAZDYM NOWYM DNIEM.
PAKOWAŁAŚ WALIZKI,ABY UCIEC,
ALE ZAWSZE WRACAŁAŚ.
NIENAWIDZIŁAS, ALE GDZIESW GŁĘBI KOCHAŁAS .
CHCIAŁAŚ POWSTRZYMAĆ PŁACZ,
ALE W SAMOTNOSCI ŁKAŁAS JAK DZIECKO.
GRZEBAŁAŚ WSPOMNIENIA,JAK PROCHY ZMARŁYCH
I ODKOPYWAŁAŚ JE BY NIE ZOSTAĆ SAMA.
TĘSKNIŁAŚ, ALE NIE CHCIAŁAŚ SIĘ DO TEGO PRZYZNAC.
MÓWIŁAŚ ŻE NIE WIERZYSZ,
A TWOJA WIARA PRZEROSŁA CAŁĄ CIEBIE.

autor

dzazga

Napisany: 1997-05-15 Dodano: 2007-01-31 08:48:23

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie