Samotność
…na tłum skazana a w samotności zakochana…
Samotność to stan materii skupienia
Poszczególne atomy ciasnota uwiera
Odpychają wzajemnie swe wiązania
Dążąc do samoistnego w pustce trwania
Człowiek istota złożona podrzędnie
Cierpi gdy w darze dostanie czasem
Przestrzeń i moment na wytchnienie
Jemu niezbędne jest zagęszczenie
_____________________________
Kim czym jestem ja
Jeśli kocham gdy cisza we mnie gra
W samotności szukam dopełnienia
W przestrzeni zrozumienia
autor
Beniaewa
Dodano: 2008-02-04 12:57:11
Ten wiersz przeczytano 630 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Najbardziej zdziwiło mnie w metafizyce, ze dla kosmosu
czy jestesmy czy nie i tak taki sam obraz widziany z
tamtej perspektywy, ale dla Boga widoczna jest Twoja
dusza-ta cierpiaca i wołająca-wypełni sie miłością, bo
jest skazana na sukces
''W samotności szukam dopełnienia
W przestrzeni zrozumienia''- ładnie
powiedziane...Odważne,by przyznać się do wyboru
samotności...ale ona i tak odejdzie,tzn.Ty się z nią
pożegnasz...na zawsze.Sama się przekonasz ;) Zdaje
się,że tak jak miłość...samotność też nie trwa
wiecznie.
Różne są potrzeby natury ludzkiej. Jeden lubi tłum
wokół siebie i umiera w samotności. Inny lubi cieszę i
myśli że jest samowystarczalny. Każdy człowiek jednak
potrzebuje uczucia innych. Dzielenia się troską i
radością .Jeśli całkiem ucieknie w samotność i zamknie
sie w swoim świecie, skutki wcześniej czy później
wydadzą owoce goryczy. Jest niemożliwe żeby ktoś był
władny mieć w sobie taki potencjał witalnej siły.