Samotny ksieżyc
cierpieć tak bardzo
że zatraca się myśli
dryfuje się w niebycie
z pustym bólem
tylko bólem
który przypomina mi o braku
który niszczy mi wnętrze
zapomnieć o zegarku
stracić poczucie
istnienia
wiedzieć tylko tyle
że boli
bardzo boli
tęsknieć tak bardzo
że myśli się
o pustce
a za chwile
o pełni księzyca
samotnego brata
patrzeć na ten księzyc
ale nie widzieć go
zamiast niego widzieć
Ciebie...
autor
Daniel M
Dodano: 2006-11-29 18:21:55
Ten wiersz przeczytano 497 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.