. . . SANTA STORIA . . .
Zapomniane życie pryska. Hieny
podziwiają już testament. Cerber
przeznaczenia
czyha u bram przy Drzewie Lotosu. Dusza
wspina się po skrzypiących schodach. Ważą
przeszłość
siedemdziesiąt dwie dziewice. Piekielny
płomień
potępienia kpi z moralnego upadku. Trup
już zapomniał o winie. Sumienie umarło.
Spójrz,
anioł idzie! Otchłań przebaczenia patrzy
na truchło człowieka. Ostatnia krew
przynosi odkupienie. Zakłamany czas
zdradził kolejną egzystencję. Chodź
ze mną do piekła, mój Ismail.
autor
absorpcja
Dodano: 2011-01-31 00:12:48
Ten wiersz przeczytano 462 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
ładny ..choć ta smierc dotknie każdego człowieka
...pozdrawiam ciepło
trzeba mieć tylko nadzieję, że w tym piekle nie jest
aż tak źle, jak niektórzy straszą. Bo jak jest tak,
jak sobie bym życzył, to spotkamy się w nim i
podzielmy refleksjami (i nie tylko) ;) Głos na udane
wierszydełko.