Sen już odszedł...

Pech mnie dopadł kiedy jeszcze,
spałem ciszą otulony.
Aż poczułem zimne dreszcze ,
co szły tak od strony żony.

Namacałem ręka ciało,
by wybadać dziwne stany.
Ale tam nic się nie działo,
to ja byłem w coś wkręcany.

Sen już odszedł w zapomnienie,
oczy wielkie jak złotówki.
Pokój ciemny, gdzieś półcienie,
a w żołądku drapią mrówki.

Pomyślałem to dwunasta,
jeszcze tyle snu zostało.
Lecz dlaczego bojaźń wzrasta,
jakby wrażeń miałem mało.

Wstałem cicho po łyk wody,
by mi ulgę jakąś dała.
Sprawić trochę choć ochłody,
i dla duszy, i dla ciała.

Pierwsza, druga, trzecia szklanka,
me pragnienie dna nie miało.
Dużo jeszcze do poranka,
tego czasu pozostało.

Wracam w łóżka ciepłe zwoje,
tulę ciało do małżonki.
Lecz znów lęk wyprawia boje,
nerwy szarpiąc za postronki.

Na nic zdały się barany,
których zliczyć chciałem stada.
Wstałem rano niewyspany,
blady niczym pupa blada.

Żonka świeża jak skowronek,
wypoczęta tylko śmieje.
Rzekła jeszcze ładny dzionek,
co się mężu z tobą dzieje.

Dać odpowiedź, co powiedzieć,
bo sam problem wielki miałem.
Skąd też mogłem ja dowiedzieć,
czemu nocy tej nie spałem.

Pech zwyczajny myślę jeszcze,
sprawił owe nocne dreszcze.
I gdy padło słowo pech,
chwycił mnie gwałtowny śmiech.

Śmiałem się tak z pól godziny,
bez potrzeby i przyczyny.
Bzik kompletny ślubna rzecze,
idź ty leczyć się człowiecze.


W nocy łazisz rumor czynisz,
W dzień zaśmiewasz z byle czego.
Potem innych stanem winisz,
że powiedli cię do złego.

Rację owszem jej przyznaję,
bez gadania i dwóch zdań.
Lecz dlaczego tak się staje,
że pech męczy jak zły drań..

autor

Grand

Napisany: 2009-08-20 Dodano: 2009-12-05 15:19:04

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie